ZUS nie musi informować, że renciście lub emerytowi przysługują jeszcze dodatki

Organ rentowy nie jest zobowiązany do każdorazowego informowania potencjalnego świadczeniobiorcy o wszystkich wynikających z przepisów możliwościach przyznawania dodatków, chociażby dodatku pielęgnacyjnego czy dodatku dla sierot zupełnych.

Niektóre grupy świadczeniobiorców mają prawo do szczególnego wsparcia. Tak wynika z ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2024 r., poz. 1631 ze zm., dalej jako u.e.r.f.u.s.). W art. 75 tej ustawy przewidziano bowiem dodatek pielęgnacyjny, a w art. 76 dodatek dla sierot zupełnych.

Pierwszy z nich przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia. Jednak świadczeniobiorcy przebywającemu w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym dodatek pielęgnacyjny nie przysługuje, chyba że poza tą placówką spędza więcej niż dwa tygodnie w miesiącu. Drugie z wymienionych świadczeń jest kierowane do osób uprawnionych do renty rodzinnej, które są sierotami zupełnymi.

Dodatek pielęgnacyjny

Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy niezdolność do samodzielnej egzystencji, o której mowa w art. 13 ust. 5 u.e.r.f.u.s. stanowi przesłankę przyznania dodatku pielęgnacyjnego osobie całkowicie niezdolnej do pracy, uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy – art. 75 ust. 1 u.e.r.f.u.s. (postanowienie SN z 20 września 2012 r., I UK 227/12). Zgodnie z art. 13 ust. 5 zdanie pierwsze u.e.r.f.u.s. w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w...