Wyrok ws. WIBOR – precedens czy eksces orzeczniczy?

Niedawny wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach jest bodaj pierwszym, który podważa wskaźnik WIBOR. Pojawiły się głosy, że zapoczątkuje on falę pozwów „złotówkowiczów”. Ze względu na merytoryczne słabości wątpliwe jest jednak, aby utrzymał się w drugiej instancji.

Chodzi o nieprawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach z 4 października 2024 r. (sygn. akt I C 217/24). Jego uzasadnienie nie przekonuje, a w wielu miejscach zawiera podstawowe błędy i przekłamania. Sąd przyznaje, że sam informację o wskaźniku WIBOR posiadł dopiero kilka miesięcy wcześniej i ten brak podstawowej wiedzy ekonomicznej niestety się przebija. Zważywszy że iura novit curia (sąd zna prawo), a wzmianki i odwołania do WIBOR w różnych aktach prawnym pojawiają się już od dwudziestu lat, taka niewiedza o kluczowym dla polskiego rynku finansowego wskaźniku referencyjnym może dziwić.

Sąd przywołuje w treści uzasadnienia (jako niemal rzekomo koronny argument na poparcie tezy o nieuczciwości WIBOR), że stawka LIBOR (London Interbank Offer Rate – stawka w przeszłości stosowana do rozliczeń transakcji w walutach USD, EUR, CHF, GBP, JPY) była historycznie podatna na manipulacje. Sąd jednak pominął, że manipulacji stawką WIBOR nigdy nie stwierdzono, a sama stawka od zawsze była wyznaczana w skrajnie odmienny sposób niż stawka LIBOR.

Bez manipulacji

O ile ustalanie LIBOR w czasie, w którym miały miejsce manipulacje, opierało się na ocenach eksperckich i niewiążących kwotowania, o tyle WIBOR ustalany jest (i był) w oparciu o rzeczywiste transakcje i kwotowania wiążące dla banków, które je zgłaszają. Oznacza to, że bank, który zgłosił dane kwotowanie, zobowiązany...