![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Litwin utracony. Historia pewnej tożsamości
Litewskość przez stulecia ewoluowała – od pogańskiej i ruskiej ku polsko-szlacheckiej, obywatelskiej. Droga ku nowoczesnej wspólnocie w ramach Rzeczypospolitej została brutalnie przerwana przez rozbiory.
Las to matecznik Litwy. Kraj ten wyrósł w surowym i bezbrzeżnym borze leśnym. Właśnie tam, pośród podstępnych mokradeł, tajemniczych jezior i dostojnych dębów narodziły się prastare litewskie wierzenia pogańskie; wierzenia, których niespotykana trwałość oburzała całą średniowieczną Europę, pobudzając przy tym bogobojne fantazje europejskiego rycerstwa. Nie były to jednak wcale wierzenia quasi-rzymskie, jak na to wskazywał polski Herodot, wybitny pisarz z kresu średniowiecza i świtu odrodzenia, Jan Długosz. Owszem, na Litwie czczono Perkuna – gromowładnego boga niebios. Gros pogańskiego kultu zawierał jednak las i jego istoty. Poczynając od poszczególnych drzew i węży leśnych, a kończąc na samym lesie, którego jako najwyższą boginię czczono na Litwie Medeine. Swym bóstwom leśnym Litwa pozostała wierna długo – niebezpiecznie długo. Tym bardziej niebezpiecznie, że pośród tych świętych drzew powstała waleczna dynastia, która swym sprawnym mieczem wyrzeźbiła plemieniu litewskiemu drogę ku potędze, z lasu – ku Europie.
Litwa pogańska
Polityczne dzieje Litwy pogańskiej okryte są gęstą mgłą tajemniczości. Nie znano tam piśmiennictwa, a wszelkie wzmianki o Litwie historycy wywodzą od spisanych relacji chrześcijańskich. Rozbitą na wiele plemion Litwę pierwszy raz poważnie jednoczy półlegendarny...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
