Upadek imperium templariuszy

autor zdjęcia: Redakcja

źródło: Rzeczpospolita

W piątek, 13 października 1307 r., na rozkaz króla Francji Filipa Pięknego aresztowano większość templariuszy francuskich, oskarżając ich o herezję i sodomię. Pięć lat później papież Klemens V bullą „Vox in excelso” rozwiązał zakon. Wielkiego mistrza Jakuba de Molay spalono na stosie w 1314 r. 

To dziwna historia, pełna zagadek, niejasności i przekłamań, która niezmiennie rozpala ciekawość kolejnych pokoleń badaczy. Przez 200 lat, od XII do XIV w. – zgodnie z koncepcją postulowaną przez wielkiego duchowego mistrza tej epoki, Bernarda z Clairvaux – ideologicznie, militarnie i organizacyjnie rozkwitało imperium, które miało stać na straży idei uniwersalizmu Królestwa Bożego: teokratycznej wspólnoty wszystkich chrześcijan zjednoczonych pod przywództwem wikariusza chrystusowego. W tym duchu, obradujący w 1129 r. synod w Troyes przyznał wyłączne zwierzchnictwo nad Zakonem Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona biskupowi Rzymu. 10 lat później papież Innocenty II nadał tej organizacji w bulli „Omne datum optimum” szczególne przywileje terytorialne, organizacyjne i finansowe, których nie posiadała żadna inna...