![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Z ukosa
SMECZ
Od wielu lat nie miałem równie dramatycznego trudu, by kluczem kilku zdań otworzyć tekst. Siedzę na gruzach kilkunastu lat codziennej współpracy z paryską "Kulturą", po śmierci Jerzego Giedroycia i jego miesięcznika. Ten tekst będzie miał więc zapewne zwichnięte biodro i proporcje. Pisałem do "Kultury" od początku lat 80., a bodaj od roku 1986 z comiesięczną regularnością. Ale wszystko narodziło się wcześniej, w podziemnym literackim piśmie "Wezwanie", które stworzyliśmy na mroźnym i złowrogim progu stanu wojennego. Będąc po miażdżonej stronie barykady, tworzyłem wtedy wiersze, gdzie słowo miało być bronią, by nagle ujrzeć, że przegapiamy oczywisty fakt, iż otaczająca nas rzeczywistość jest nie tylko koszmarna, ale też groteskowa. Swoją "Kronikę absurdu" opublikowałem w 2-3 numerze "Wezwania", więc z myślą, by dać świadectwo tamtym czasom, ale też ocalić siebie poprzez wolne słowo. Zapiski przerodziły się w "Dziennik zewnętrzny", skrzyżowanie felietonu, eseju, reportażu i dziennika. Dlaczego "zewnętrzny"? Byliśmy wtedy na zewnątrz siebie, z sercem na dłoni, z bebechami niezgody i buntu. Ta zewnętrzna, patetyczna bebechowatość, czarno-białe widzenie świata nie przysłużyły się literaturze i publicystyce tamtego czasu. Z dalekiego Paryża, jak zwykle czuły i czujny, Redaktor wypatrzył mój tekst i uznał, że...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
