![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Arsenał minionych wieków - Walens pod Adrianopolem
Zmiany w uzbrojeniu
Przemiany w sztuce wojennej i w uzbrojeniu, jakie miały miejsce u schyłku starożytności w świecie rzymskim i germańskim, ukształtowały wizerunek europejskiego wojownika, zarówno konnego, jak i pieszego, aż po kres wczesnego średniowiecza.
Mamy do czynienia z postępującą unifikacją uzbrojenia. Liczne wojny toczone na wielu frontach prowadziły do przenikania się lokalnych tradycji zbrojeniowych i wzajemnego asymilowania najbardziej praktycznych rozwiązań. Ponadto ówczesne armie były wielonarodowe i poszczególne etnosy wchodzące w ich skład posługiwały się rodzimym rynsztunkiem.
Z czasem rozpowszechniał się ten oręż, który okazywał się najbardziej efektywny, a przy tym stosunkowo prostej konstrukcji. Olbrzymie znaczenie miała także stale wzrastająca liczebność wojsk, które należało odpowiednio wyposażyć.
Specjalistyczny, drogi w produkcji ekwipunek musiał ustąpić miejsca prostszemu i tańszemu, ale za to łatwemu w masowym wytwarzaniu. Widać to chociażby na przykładzie zaniku kosztownej zbroi segmentowej w armii rzymskiej (lorica segmentata) czy rozpowszechnieniu się tanich hełmów żebrowych/segmentowych zarówno u Germanów, jak i Rzymian.
Wielki wpływ na europejską (rzymską i germańską) wojskowość i uzbrojenie wywarły ludy Wschodu, zwłaszcza Partowie i Persowie oraz Sarmaci. Uwidoczniło się przede wszystkim...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
