![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Arsenał minionych wieków
Michał Mackiewicz - pracownik naukowy Muzeum Wojska Polskiego
Halabarda
W późnym średniowieczu wraz z rozwojem formacji pieszych powstają rozmaite typy taniej broni drzewcowej. Obok piki pojawiają się bronie o żeleźcu rozbudowanym, uniwersalnym. Należy do nich halabarda, ewoluująca w Szwajcarii od prymitywnej formy z XIII wieku do klasycznej pod sam koniec XV.
Habsburskich rycerzy masakrowano w 1315 roku pod Morgarten bronią mającą postać prostokątnego szerokiego żeleźca osadzonego za pomocą dwóch podkowiastych tulei do długiego na prawie 2 m drzewca; narzędzie to służyło do zadawania potężnych cięć.
W 1476 roku pod Murten masywne ostrze miało kształt trapezu o części tnącej szerszej, z drugiej strony znajdował się trójkątny szpikulec/hak, szczyt przechodził w trójkątny grot. Mocowanie do drzewca zapewniała krótka tuleja przechodząca następnie w długie wąsy zapobiegające odcięciu żeleźca. Rdzeń żeleźca wykonywano ze zwykłego żelaza, natomiast część tnącą hartowano tak, by miała pożądaną twardość. Drzewca były najczęściej w przekroju wieloboczne, dzięki czemu chwyt był pewniejszy. Poszczególne miasta i kantony wykształciły własne formy, stąd duża różnorodność typów o odmiennych kształtach ostrza i grotu. Oręż taki nadawał się zarówno do...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
