Kawiarniane zabawy pisarzy

autor zdjęcia: Danuta Węgiel

źródło: Fotorzepa

Nowa Prowincja, 2007 r. Wisława Szymborska wręcza poecie Bronisławowi Majowi krawat z wizerunkiem Adama dłuta Michała Anioła. Pierwszy z prawej Grzegorz Turnau. Na plakacie – Michał Rusinek

źródło: archiwum macieja kraińskiego

Turbot, 2007 r. Günter Grass razem z restauratorem Maciejem Kraińskim podczas obchodów 80-lecia pisarza

źródło: Rzeczpospolita

Choć życie biegnie dziś znacznie szybciej niż w epoce Antoniego Słonimskiego, prozaicy i poeci wciąż znajdują czas na pogawędkę przy małej czarnej, a kawiarnie bywają miejscami błyskotliwych happeningów, które przechodzą do legendy

Balzak twierdził, że po filiżance kawy pomysły zaczynają maszerować jak bataliony wielkiej armii, wspomnienia powracają galopem, a kartkę zapełnia atrament. „Walka rozpoczyna się i kończy w strugach czarnej cieczy – pisał autor »Komedii ludzkiej« – tak jak na początku i na końcu bitwy jest zawsze władza”. Te słowa przytacza Noel Riley Fitch, autorka właśnie wydanego albumu „Najsłynniejsze kafejki literackie Europy”. Publicystka zabiera czytelnika w podróż do historycznych lokali Starego Kontynentu. W książce nie wspomniano o Polsce. Jak wygląda dziś nasze kawiarniane życie literackie?

Pojedynek z płaszczem

Po wojnie Warszawa mogła poszczycić się kilkoma lokalami, które kontynuowały tradycję Zodiaku czy Ziemiańskiej.

– Dzieliły się wedle orientacji salonowo-politycznej bywalców – wyjaśnia Jerzy Pomianowski, tłumacz i publicysta. – Tuwim chadzał do Kopciuszka w Alejach Jerozolimskich, Słonimskiego można było spotkać U Marca na placu Trzech Krzyży. Później lokal stał się modny wśród ubeków zwolnionych po odwilży i pan Antoni przeniósł się do PIW na Foksal.

Kawiarnię tę zamknięto z przyczyn politycznych po wakacjach 1968 r. Natomiast wizyty Słonimskiego w kawiarniach do dziś żyją w anegdocie. Janusz Głowacki zapamiętał, jak w szatni poeta bezskutecznie próbował narzucić na ramiona płaszcz. Ktoś dostrzegł tę niezręczną sytuację,...