Sukcesy i porażki roku

źródło: REUTERS

Jamie Dimon, prezes JP Morgan Chase

źródło: AFP

Wolfgang Mayrhuber, prezes niemieckiej Lufthansy

źródło: REUTERS

Alan Mullaly, prezes Ford Motors Corporation

źródło: AFP

Bernard Arnault, kontroluje koncern LVMH

autor zdjęcia: Seweryn Sołtys

źródło: Fotorzepa

Zygmunt Solorz-Żak właściciel grupy Polsat

źródło: PARKIET

Wojciech Kruk, udziałowiec W.Kruk

źródło: PARKIET

Dariusz Nowak, prezes PLL LOT

źródło: AFP

Alan Greenspan, były prezes Rezerwy Federalnej

źródło: AP

Richard Fuld, były prezes Lehman Brothers

źródło: REUTERS

Richard Fuld, były prezes Lehman Brothers

źródło: AFP

Oleg Deripaska, rosyjski miliarder

źródło: PARKIET

Rafał Bauer, były prezes Vistuli & Wólczanki

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Rupert Murdoch, szef News Corp.

źródło: PARKIET

Ludwik Sobolewski, prezes warszawskiej GPW

źródło: AFP

Oleg Deripaska, rosyjski miliarder

Ludzie i gospodarka w kraju i na świecie. W tym roku przegrali nie tylko ludzie, ale także kapitalizm w liberalnym wydaniu. Nie sprawdził się model bardzo ostrożnej kontroli operacji finansowych, zwłaszcza dokonywanych przez banki, głównie inwestycyjne.

Po bankructwie Lehman Brothers nie tylko w USA, ale także w innych rejonach możemy obserwować interwencjonizm państwowy w niespotykanym dotąd wymiarze. Chodzi już nie tylko o tzw. plan Paulsona, warty ponad 700 mld dol. program ratowania amerykańskiej gospodarki przed skutkami kryzysu przez przejmowanie udziałów i zobowiązań firm u progu bankructwa, głównie z sektora finansowego, ale także motoryzacyjnego.

Japonia, Australia, ale także Niemcy, Belgia, Wielka Brytania czy Francja, nawet mimo pomruków ze strony Komisji Europejskiej, rzuciły się na ratunek zwłaszcza bankom, których upadek przyniósłby utratę tysięcy miejsc pracy i fatalnie podziałałby na atmosferę na rynku. To także rok masowych nacjonalizacji banków, takich jak Fortis, Dexia, Barclays, Royal Bank of Scotland, co jest zjawiskiem bez precedensu. Był to też rok nierealnych prognoz i pod tym względem można mówić o przegranej wielu analityków. Kiedy cena baryłki ropy naftowej w lipcu sięgała 150 dol., powszechne były głosy, że należy się spodziewać dalszego wzrostu, nawet ponad pułap 200 dol. Tymczasem w końcówce roku baryłka kosztuje już poniżej 40 dol. Podobnie wygląda sytuacja na rynku złota – wiosną cena uncji przekroczyła barierę 1 tys. dol., a kanadyjska firma Yamana Gold prognozowała, że pod koniec roku cena kruszcu może sięgnąć 1,5 tys. dol. Złoto jednak zaczęło tanieć i kosztuje do 840 dol. za...