Królowa przeciętnych serc

źródło: Rzeczpospolita

Fragment programu, w którym Susan Boyle zachwyca swoim śpiewem, obejrzało na YouTube 50 milionów osób

Zachwyceni sukcesem Susan Boyle, możemy uwierzyć telewizji, że równanie do dołu wszystkich nas wzbogaca. Przegrywamy w ten sposób ze światem, dla którego pojęcie „ideału” pozostaje celem wymagającym pracy i poświęceń

Susan Boyle ma 48 lat, jest gruba, nosi na głowie coś, co przypomina ptasie gniazdo, a z jej brwi – jak to ujął pewien dziennikarz brytyjski – „można zrobić na drutach sweter”. Mieszka na wsi w Szkocji, nigdy nie była mężatką, „nikt mnie nigdy nie pocałował” – mówi o sobie, a jej najwierniejszym towarzyszem życia jest kot Pebbles.

Susan Boyle jest również światową megagwiazdą, jej los

– wzruszającą współczesną parabolą, ucieleśnieniem mitu o wewnętrznym pięknie, które kryje się pod powłoką zewnętrznej brzydoty, znakiem danym ludziom przez Boga i dowodem miłości Chrystusa do ludzi, nadzieją kobiet i potwierdzeniem trafności feministycznej wersji świata oraz naszą wspólną szansą na przetrwanie kryzysu gospodarczego.

Susan Boyle stała się czymś, co we współczesnej nowomowie ukrywa się pod kryptonimem SIE (Shared International Experience – wspólne globalne doświadczenie) w wersji rzuconej na rynek wiosną 2009 roku. Każdy odnajduje w niej, co chce, a następnie snuje refleksje na temat swoich znalezisk.

Od pogardy do zachwytu

To wszystko dlatego, że Susan Boyle potrafi śpiewać, o czym wie dziś większość ludzi z dostępem do Internetu. Kilkuminutowy fragment programu „Britain’s Got Talent” (odpowiednik „Mam talent”) z jej udziałem obejrzało na portalu YouTube 50 milionów osób. Susan wykonała piosenkę

„I Dreamed a...