Umowa dożywocia, czyli mieszkanie za opiekę

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Joanna Borczyk, szefowa Departamentu Nieruchomości Kancelaria Prawna Chałas i Wspólnicy

Prawidłowo zawarta umowa dożywocia powinna gwarantować opiekę i określony standard życia osobie oddającej nieruchomość. Wizyta u notariusza jest konieczna bez względu na to, czy jest to umowa biznesowa czy darowizna z dobrego serca

Rz: Starsza osoba w zamian za opiekę chce przekazać mieszkanie opiekunowi, który nie jest z nią spokrewniony. Jak to zrobić formalnie, a jednocześnie najprościej, aby nikt nie kwestionował tej darowizny?

Joanna Borczyk: W takich sytuacjach zasadne jest zawarcie umowy o dożywocie. Umowa ta uregulowana jest w kodeksie cywilnym. Przez zawarcie umowy nabywca zobowiązuje się do zapewnienia zbywcy (np. starszej osobie wymagającej opieki) dożywotniego utrzymania.

W zamian za opiekę na nabywcę zostaje przeniesione prawo własności nieruchomości. Nabywca jest zobowiązany w szczególności do zapewnienia mieszkania, wyżywienia, opieki w trakcie choroby, a także wyprawienia pogrzebu zbywcy (dożywotnika). Postanowienia umowy mogą modyfikować obowiązki nabywcy.

Wystarczy spisać wolę w domu czy trzeba to zrobić u notariusza?

Umowa dożywocia wiąże się z przeniesieniem własności nieruchomości, więc powinna być zawarta w formie aktu notarialnego, pod rygorem nieważności. Co istotne, prawo dożywocia może być wpisane do księgi wieczystej. Tak ujawnione prawo zyskuje tzw. rozszerzoną skuteczność względem praw nabytych przez czynność prawną po wpisaniu do księgi wieczystej (z wyjątkiem...