![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Stałe miejsce prowadzenia działalności i nowa definicja podatnika
Ustalenie, czy kontrahent ma – poza siedzibą – stałe miejsce prowadzenia działalności, jest konieczne, by stwierdzić, w którym kraju opodatkowana ma być dana usługa i kto będzie zobowiązany do naliczenia podatku
Duże znaczenie ma tu również nowa, „pomocnicza” definicja podatnika, która powoduje, że zwiększa się zakres przypadków, w których miejscem świadczenia (a więc i opodatkowania) usług będzie miejsce, gdzie podatnik usługobiorca ma siedzibę.
Decydujące przesłanki
Ani ustawa o VAT, ani unijne dyrektywy nie zawierają definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Pojęcie to zostało doprecyzowane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości odnoszącym się do art. 9 ust. 1 VI dyrektywy. Przepis ten (obecnie jego odpowiednikiem jest art. 43, a od 1 stycznia 2010 r. art. 44 i 45 dyrektywy 2006/ 112/WE) mówi o „stałym miejscu prowadzenia działalności” w kontekście miejsca świadczenia usług.
W wyrokach w sprawach:
- C-260/95 (Commissioners of Customs & Excise),
- C-190/95 (ARO Lease B.V.),
- C-231/94 (Faaborg-Gelting Linien A/S),
- C-168/84 (Günter Berkholz) ETS określił elementarne przesłanki, które powinny być łącznie spełnione przez jednostkę organizacyjną, aby mogła być uznana za stałe miejsce prowadzenia działalności.
Chodzi o posiadanie:
- zasobów ludzkich,
- zasobów technicznych oraz
- infrastruktury umożliwiającej zawieranie umów i podejmowanie decyzji...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
