Żadnych mrzonek, panowie!

źródło: NAC

Niemiecki plakat propagandowy

Pewien Żyd, którego żona zdradzała, gdy dowiedział się, że kolejny raz poszła do hotelu z kochankiem, gdzie zamknęli drzwi i zgasili światło, pyta zrozpaczony świadka tego wydarzenia: Czy widziałeś to przez dziurkę od klucza? – Przecież było ciemno – odpowiada świadek. – Ujś, ta niepewność! – woła zatroskany mąż, nie chcąc uwierzyć w zdradę połowicy.

Tą szmoncesową anegdotką posłużył się Józef Mackiewicz, pisząc w broszurze wydanej w październiku 1944 roku w Krakowie pod tytułem „Optymizm nie zastąpi nam Polski”: „Churchill nigdy i nigdzie nie powiedział, że zamierza wydać Europę na pastwę Sowietów. Nigdy w swych doskonałych mowach nie dał tego do zrozumienia nawet. Natomiast wyraźnie oświadczył, że oddaje pół Polski bolszewikom (linia Curzona), a następnie on, jak też liczne posunięcia jego rządu, dają jasno do zrozumienia, że jest zamiarem Anglii traktować całą Polskę jako sferę wpływów sowieckich. Wymienienie tych wszystkich oświadczeń i posunięć rządu brytyjskiego stanowić by mogło broszurę samą w sobie. Poprzez nieobronę Polski w roku 1939, odrzucenie zaproponowanej przez Sikorskiego interwencji w roku 1940, nacisk na wycofanie sprawy Katynia, dopuszczenie do zerwania stosunków polsko-sowieckich, aż do słynnej mowy oddającej Wilno i Lwów, do następnej mowy uznającej wojska generała Berlinga za »wojska polskie«, stosunek do Komunistycznego Komitetu Polskiego i wszystkie dalsze historie, wypełnione po brzegi podróżami Mikołajczyka do Moskwy, »rządem lubelskim«, wydaniem na pastwę powstania warszawskiego, brakiem gróźb odwetowych pod adresem niemieckim za niesłychane zbrodnie popełnione w Warszawie, to wszystko do znudzenia, do mdłości przepełnia naszą świadomość i... jednocześnie do niej nie dociera”....