![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jaka piękna katastrofa
Dziś się okazuje, że wieloletni polski opór wobec pomysłu na „Widoczny znak” miał sens, choć gdy Polacy zgłaszali wątpliwości, nie brano tego na poważnie – pisze publicysta „Rzeczpospolitej”
Pełnomocnik rządu federalnego ds. kultury i mediów Bernd Neumann ma prawo być skonsternowany. Rada naukowa „Widocznego znaku” rozpada mu się w oczach. Centralna Rada Żydów w Niemczech zażądała zmian w koncepcji fundacji Ucieczka, Wypędzenie, Pojednanie i zagroziła bojkotem projektu „Widocznego znaku”. Salomon Korn, przedstawiciel społeczności żydowskiej we władzach fundacji, zapowiedział, że zawiesi swój udział, jeśli temat wypędzeń nie zostanie umieszczony w kontekście II wojny światowej oraz zbrodni narodowosocjalistycznych. – Nie chcemy służyć za alibi. Dla nas istnieją jasne granice – powiedział Korn, jednocześnie wyrażając zaniepokojenie brakiem rozliczeń udziału nazistów w powojennej działalności Związku Wypędzonych.
Zamieszanie w „Widocznym znaku”
Ale „Widoczny znak” problemy trapią od dawna. Pierwsza dymisja z rady naukowej miała miejsce już w lipcu 2009 roku, gdy poznawszy skład tego gremium, odeszła prof. Claudia Kraft, znana i szanowana w Polsce badaczka dziejów Europy Środkowej. Z tym problemem dość szybko się jednak uporano. Do rady zaproszono Silvio Peritore z Centrum Dokumentacji i Kultury Niemieckich Sinti i Romów.
W grudniu ubiegłego roku z rady odszedł profesor Tomasz Szarota. W zeszłym tygodniu tak...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
