Pierwszy raz starałam się być dobra

autor zdjęcia: Dominik Pisarek

źródło: Fotorzepa

Z Jadwigą Staniszkis rozmawia Małgorzata Subotić

Rz: Jest pani wredna?

Bywam. Chociaż rzadko ulegam emocjom. Ale myślę, że w codziennych sytuacjach nie jestem wredna. Dobrze organizuję codzienne życie. Jestem raczej bezdusznym, sprawnym automatem niż osobą czepiającą się drobiazgów. Tych drobiazgów po prostu nie zauważam, i to jest może gorsze niż wredność.

Zadałam to pytanie, ponieważ prezydent Lech Kaczyński, wręczając pani Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, szepnął pani podobno do ucha: „wredna”.

Nie chcę o tym rozmawiać. Chodziło o politykę, o moje czepianie się PiS. A nie akurat o to, że jestem wredną jędzą domową.

Mężczyźni, z którymi pani była, nie uważali, że jest pani taką jędzą domową?

Nie sądzę. Zawsze wiązałam się z mężczyznami, którzy mieli problemy ze sobą, skomplikowane życiorysy. Taka wredność życiowa byłaby dodatkowo dla wszystkich męcząca. Na pewno jednak nie jestem osobą łatwą na co dzień. Dla mnie relacje z innego człowiekiem są znacznie większym wyzwaniem niż nawet ryzykowne przedsięwzięcia abstrakcyjne, naukowe bądź manifestacje polityczne.

Z jakiego powodu?

Codzienne poważne traktowanie kogoś drugiego jest dla mnie wyczerpujące. Bo bardzo poważnie traktuję innych i sama też chcę być tak traktowana. To może być trudne do wytrzymania. Większość ludzi wytrzymuje ze sobą dłużej, bo na jakimś etapie zgadzają się na bylejakość. Ale nie jestem...