Odurzający zapach kwiatów

źródło: NAC

Corso kwiatowe w okresie międzywojennym. Ale to nie jest już ten oszałamiający łabędź, który w 1912 roku reklamował Teatr Nowoczesny. Tak na marginesie – kopiowano auto maharadży Nabhy z 1909 roku, które miało kształt łabędzia, a zamiast trąbić – syczało

źródło: NAC

Stołeczna modnisia tuż po wojnie. Skąd one wtedy brały te ciuchy i kwiaty? Z prawej – uliczna kwiaciarnia w 1925 roku

źródło: PAP

źródło: NAC

Niebywałe piękno kwiatów na warszawskiej ulicy z początku lat 30.

Każdej Wielkiej Nocy oglądamy w kościołach istny wysyp kwiatów. Tymczasem przed 200 laty gazety o nich nie wspominały, jakby w mieście nic nie kwitło.

Kwiatem przewijającym się przez opowiadaną tutaj historię jest hortensja, która pojawiła się w Warszawie w – I połowie XIX wieku. Hodowana dość chętnie w ogrodach i w domach stała się podstawową rośliną w wielkanocnym czasie. Przed wojną przeważały hortensje białe i różane... W kościołach stawiano jeszcze kalie, a czasami cynerarie. Po ostatniej wojnie było coraz więcej hortensji w doniczkach, a dobre, bogate parafie ustawiały w pobliżu Grobu Pańskiego bzy; metrowej wysokości krzewy, które nauczono się tak pędzić, by dawały kwiaty właśnie na święta, a te jak wiadomo, każdego roku obchodzimy o innej porze.

Stulecie naszych prapradziadów

Przeglądając gazety wychodzące już po wojnach napoleońskich, znajdujemy w nich opisy misteriów wielkanocnych, ale o zdobieniu świątyń – ani słowa. Pojawia się natomiast garść informacji o handlu kwiatami. W roku 1830 „Kurier Warszawski” informował, że w okresie Wielkiej Nocy „handlujący Ogrodnik z Frauendorf świeżo przybyły, poleca (...) krzewiny różane ogrodowe i miesięczne, posiada sto gatunków roślin gwoździkowych, najpiękniejsze aurykle (odmiana pierwiosnków – przyp. red.) (...) Zapewnia przytem, iż wszystko po cenie najumiarkowańszej, odstąpi”. Gwoli wyjaśnienia, wspomniany ogrodnik przybył do...