Sześć spotkań z Lechem Kaczyńskim

autor zdjęcia: Piotr Semka

źródło: Fotorzepa

Gdy pierwszy raz widzę obu braci razem, wskutek oczywistego impulsu robię im zdjęcie. Jarek gniewnie prycha. Tym razem to Leszek uspokaja brata: – Spokojnie, on jest od nas. Potem Jarek reaguje już mniej nerwowo (w tle Krzysztof Wyszkowski). Stocznia Gdańska, maj 1988 r.

źródło: Agencja Gazeta

28 września 2009 r.. Lech Kaczyński wręcza odznacznie Małgorzacie Rybickiej, działaczce Ruchu Młodej Polski. Jej mąż Arkadiusz zginął z prezydentem

Ile macie papieru?

Jest maj 1988 roku. Od dwóch dni trwa strajk w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Maciej Łopiński, mój szef z biuletynu gdańskiego regionu „Solidarności”, każe nam wejść na teren stoczni i pomóc stworzyć pismo strajkowe. Redakcją staje się część kuchni słynnej stoczniowej stołówki. To Sanctum Sanctorum stoczniowej republiki. Dbamy, by mogli tu wejść tylko wyłącznie nasi ludzie. Przed drzwiami stoją zaufani stoczniowcy i odsyłają z kwitkiem ciekawskich.

Nagle w drzwiach pojawia się nowa twarz i czuję, że zaraz wrzasnę na ochronę, że znowu wpuścili kogoś z zewnątrz. – Na ile dni macie papieru? – pyta bez ceregieli młody wąsacz w zielonej kurtce z palącym się papierosem w dłoni.

– To Leszek Kaczyński, kieruje wszystkim – subtelny, ale ściszony głos Maćka Łopińskiego uprzedza moje pytania. Mimo wszystko odpowiadam na fachowe pytania niechętnie. Rozdrażniony, bezceremonialnym stylem faceta, którego nazwisko znane z oświadczeń TKK „Solidarności” łączę teraz z niewysoką postacią z dość zabawnym wąsikiem.

W kolejnych dniach strajku zauważamy, jak ważne miejsce u boku Lecha Wałęsy zajmuje człowiek wyglądający w stoczni troszeczkę jak młody inżynier lub inteligent z miasta.

Doradcy Wałęsy – cały wachlarz nazwisk, o których z nabożeństwem słuchamy w zagranicznych stacjach – w stoczni debatują najchętniej na świeżym powietrzu. To ma...