Romantyk geopolityki

źródło: AFP

Lech Kaczyński, prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko, Gruzji Micheil Saakaszwili, Litwy Valdas Adamkus, Estonii Toomas Hendrik Ilves i premier Łotwy Ivars Godmanis na wiecu poparcia dla Gruzji w Tbilisi, 12 sierpnia 2008

Chciał jedynie, by Europa była trochę bardziej solidarna. Niewielu go rozumiało

Wywiad dla telewizji France 24, 15. czerwca 2007 r.:

Ulysse Gosset, France 24: Który kraj w Europie i który z prezydentów europejskich jest dzisiaj panu najbliższy? Pan mówi: „Nie jestem skrajną prawicą, jestem konserwatystą”. Kto zatem jest panu najbliższy w Europie?

Lech Kaczyński: Jest kraj, z którym identyfikuję się całkowicie: to Polska.

***

Proste pytanie, prosta odpowiedź.

I całkowicie zrozumiała w przypadku polityka, dla którego patriotyzm nie ograniczał się do ceremonialnych rytuałów, przypadających w udziale każdej głowie państwa.

„Kto zatem jest panu najbliższy w Europie?”. Gdyby Ulysse Gosset, znany francuski korespondent, zadał to samo pytanie któremukolwiek z unijnych polityków, usłyszałby zapewne coś okrągłego, trywialnego. Na przykład: „Całą Europę noszę w sercu”. Albo: „Najbliżej jest mi do tych premierów i prezydentów, którzy wyznają podobne, europejskie wartości”. Ewentualnie: „Staram się utrzymywać przyjazne stosunki z większością przywódców”.

Lech Kaczyński nigdy nie udawał, że jest wygładzonym, perfekcyjnie zaprogramowanym dyplomatą. Jego wypowiedzi nigdy nie były okrągłe, nie były błahe i płytkie. Potrafił być w nich romantyczny, czasami zadziorny, czasami chropowaty, często niespójny. Niekiedy zbliżał się niebezpiecznie do granicy,...