Kobieta musiała być pierwsza

autor zdjęcia: Dorota Awiorko

źródło: Dziennik Wschodni

Lech Kaczyński i Elżbieta Kruk, lipiec 1995

Z Elżbietą Kruk rozmawia Małgorzata Subotić

Jak pani poznała Lecha Kaczyńskiego?

Elżbieta Kruk: Pracowałam w Kancelarii Prezydenta Wałęsy, w BBN dla Jacka Merkla. Poznałam Lecha Kaczyńskiego w momencie, gdy zastąpił Jacka. Był to dość nerwowy czas w BBN, bo zmiana szefa nastąpiła w sposób gwałtowny. Nasze pierwsze spotkanie z Lechem Kaczyńskim było więc oschłe i wcale nie zapowiadało długich lat współpracy i przyjaźni. Ale okazało się, że złe dobrego początki.

Pani towarzyszyła Lechowi Kaczyńskiemu w niemal wszystkich miejscach, w których później pracował.

Po BBN byłam jego asystentką w NIK, szefową jego gabinetu politycznego w Ministerstwie Sprawiedliwości, a w 2001 roku zostałam posłem PiS. Przez chwilę, nim został prezydentem Warszawy, Lech Kaczyński też był posłem.

Kiedy uświadomiła sobie pani, że to jest także przyjaźń, a nie tylko współpraca?

Już w BBN, dzisiaj tak to wspominam. Lech Kaczyński jest człowiekiem bardzo ciepłym, sympatycznym... Boże, był.

Wyznawaliśmy te same wartości. Szybko się okazało, że bardzo dobrze nam się współpracuje, coraz lepiej. I kiedy odeszliśmy z BBN, nie wiedziałam czy będę jeszcze kiedyś z nim pracować. Skontaktował się ze mną, kiedy został prezesem NIK, i ściągnął mnie tam.

Można powiedzieć, że to w NIK rzeczywiście narodziła się ta nasza przyjaźń. Marylkę Kaczyńską znałam już wcześniej, ale wtedy razem z Olkiem...