Zakapior z Powstania Warszawskiego

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Z mjr. Zdzisławem Piłatowiczem „Żaglem” rozmawia Piotr Zychowicz

Rz: Co to jest żołnierskie szczęście?

Mjr. Zdzisław Piłatowicz: Opowiem panu pewną historię. Na samym początku mojej służby w konspiracji dostaliśmy cynk, że na warszawskim Cmentarzu Bródnowskim leży zakopana amunicja. Mieliśmy ją przewieźć na Żoliborz na plac Inwalidów. Wzięliśmy więc duży worek i pojechaliśmy na Bródno tramwajem. Niestety, na miejscu się okazało, że część pudełek od amunicji zamokła i się rozsypała. Musieliśmy więc wrzucić pociski luzem. Wsiadamy z powrotem do tramwaju, stawiamy worek na pomoście i ze zgrozą widzimy, że przez oczka w materiale powyłaziły czubki pocisków.

Co na to inni pasażerowie?

Zdębieli. Kolega nie stracił jednak rezonu, pochylił się i zaczął wpychać palcami te naboje z powrotem. I w tym samym momencie zza pazuchy wypadł mu na podłogę pistolet! W całym tramwaju rozległ się straszny huk. Pasażerowie wpadli w panikę. Młodsi wyskoczyli od razu, starsi wysiedli na najbliższym przystanku. Zatłoczony pojazd w minutę opustoszał. Zostaliśmy w wagonie sami. Szanse na to, żeby w warszawskim tramwaju nie było żadnego szpicla były niewielkie, a jednak – nikt nas nie wydał. Motorniczy zorientował się w sytuacji, ruszył z kopyta i nie zatrzymując się na przystankach dowiózł nas do celu.

Rzeczywiście, mieliście trochę szczęścia.

Myślę, że nawet sporo. Szczęście towarzyszyło mi zresztą przez całą wojnę. Przed...