Jak Rybiński czytał Machejka

autor zdjęcia: Darek Golik

źródło: Fotorzepa

Teksty Macieja Rybińskiego, drukowane od roku 1970 do 13 grudnia 1981 na łamach „Szpilek", „Kultury", „Tygodnika Kulturalnego", a zwłaszcza „itd", potwierdzają oryginalność oraz stylistyczny kunszt tego przedwcześnie zmarłego wirtuoza felietonu

106 tekstów składających się na wnikliwy wizerunek PRL z epoki „socjalizmu z ludzką twarzą towarzysza Sztygara" oraz karnawału „Solidarności" nie trąci myszką. Autor wytyka – kąśliwym piórem – absurdy ustroju przymusowo importowanego nad Wisłę ze Wschodu. Jego spostrzeżenia wynikają z wnikliwej obserwacji prawideł władających realnym socjalizmem – vide reportaże społeczne: „Express 41 408", „Pasożyt", „Willa przy ulicy Grodzkiej" oraz felietony: „Kaczki dopłacą", „Uszczelka", „Interes społeczny", „Jajko" czy „Dowód". Ale także orientacji w rodzimym show-biznesie – czego egzemplifikację stanowią pełne ciętego humoru polemiki z tandemem tekściarskim – słusznie zapomnianym – występującym pod pseudonimem Jan Gwóźdź. „Wykwintna koperta, opatrzona uczciwie znaczkiem za

50 groszy, zawierała sporządzony w czterech językach regulamin nagrody im....