Wystarczy wykreślenie z ewidencji, czy trzeba zniszczyć nakłady

Wolno wrzucić w koszty podatkowe nieumorzoną wartość środka trwałego. Fiskus wymaga jednak, aby doszło do jego faktycznej likwidacji

Będzie tak np. w razie demontażu poniesionych nakładów. Skutku takiego nie wywoła natomiast samo rozwiązanie umowy najmu lub dzierżawy czy nawet wycofanie z ewidencji środka trwałego. W ocenie organów podatkowych nie oznacza to bowiem, że nastąpiła jego fizyczna likwidacja.

To dlatego że z „momentem postawienia środka trwałego w stan likwidacji (wycofania z ewidencji bilansowej) u podatnika amortyzującego dotychczas taki środek trwały nie dochodzi do jego likwidacji, rozumianej jako jego zużycie (zniszczenie), lecz do zaprzestania jego użytkowania dla celów prowadzonej działalności”.

To powoduje, że w tym momencie dochodzi do utraty związku przyczynowo-skutkowego między wydatkami związanymi z tym środkiem trwałym i przychodami. Podkreśliła to m.in. Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 4 lutego 2011 (IPPB5/423-919/10-2/RS).

Nie tylko fizyczne unicestwienie

Nieco inaczej na likwidację środka trwałego zapatrują się sądy. Przykładem jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 20 lipca 2011 (I SA/Rz 355/11).

Sąd zwrócił w nim uwagę, że organ podatkowy pod pojęciem likwidacji środka trwałego rozumie jedynie jego fizyczne unicestwienie, zniszczenie, zużycie bądź też demontaż, odmawiając tym samym zaliczenia do kosztów straty w cudzym środku trwałym, w sytuacji gdy poczynione...