![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Mądry sceptycyzm Allena
„O północy w Paryżu” to komedia, która błyskotliwie wykpiwa idealizowanie przeszłości
Upojony winem amerykański turysta spaceruje nocą po stolicy Francji. Zegar na wieży wybija północ. Nie wiadomo, skąd zjawia się stary automobil, którym mężczyzna rusza w podróż w lata 20. ubiegłego wieku.
Tak mogłaby wyglądać fabuła hollywoodzkiej superprodukcji zrobionej w modnej obecnie technologii 3D. Jednak film nakręcił 76-letni Woody Allen. I bez pieniędzy od wielkich wytwórni zrealizował swoją najbardziej kasową komedię od ćwierćwiecza. Widzów zawsze przyciąga w ten sam sposób: szczyptą ironii i mądrym sceptycyzmem.
W „O północy w Paryżu" obala mity, że kiedyś było lepiej niż teraz. Pokazuje, że nostalgia za minionym światem to choroba niepoprawnych romantyków, którzy śniąc o złotych czasach, nie umieją odnaleźć się w prawdziwym życiu.
Takim marzycielem jest Gil Pender (Owen Wilson), niespełniony amerykański pisarz wymyślający scenariusze na zlecenie hollywoodzkich studiów. Gil...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
