Kiedy pracodawcy wolno ustalać różne wysokości zarobków

Przy zapewnieniu równości pracowników w wynagradzaniu szczególne znaczenie ma art. 183c k.p. Wynika z niego, że podwładni mają prawo do jednakowej pensji za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości

W przepisie tym przyjęto szerokie rozumienie pojęcia wynagrodzenia. Obejmuje ono wszystkie jego składniki, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z wykonywanymi zadaniami, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna. W szczególności zaliczają się do tego wszelkie odprawy (emerytalne, rentowe, w związku ze zwolnieniem z pracy), odszkodowania, świadczenia z zakładowego funduszu socjalnego oraz z zakładowych programów emerytalnych, także świadczenia realizowane w naturze (deputaty, użytkowanie samochodu, mieszkania).

Z zasady jednakowej płacy za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości odczytać można, jakie są dozwolone kryteria (przyczyny), które wpływają na odmienne kształtowanie pensji podwładnych. Ważne wskazówki, jak powinna być ona ustalana, daje też art. 78 § 1 k.p. Zgodnie z nim pensja ma odpowiadać w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniać ilość i jakość świadczonej pracy.

Sąd Najwyższy w wyroku z 7 kwietnia 2011 r. (I PK 232/10) podkreślił, że o dyskryminacji w wynagradzaniu możemy mówić dopiero wtedy, gdy płaca dostrzegalnie odbiega od zarobku innych osób wykonujących pracę jednakową lub pracę o jednakowej wartości.

Jednakowe...