Dziecko? Nie, dziękuję

źródło: Corbis

Promocja bezdzietości zaczęła się już w pierwszej połowie XX wieku. Ale wtedy jeszcze rodziło się stosunkowo dużo dzieci

Kapłani kultu bezdzietności żerują na naszych lękach o jakość życia – pisze publicysta

Niespełnione pragnienie posiadania dzieci jest poważnym problemem polskich małżeństw. Świadczą o tym chociażby głosy entuzjastów in vitro. Pragnienie posiadania dzieci zderza się jednak z lękiem o jakość życia. I tu znajdują dla siebie pole do popisu środowiska liberalne.

Lansują one w mainstreamowych mediach nowy styl życia, w ramach którego bezdzietność staje się radosną alternatywą dla znoju i wyrzeczeń, nieodłącznie związanych z wychowywaniem potomstwa. Chodzi o promocję popularnego na Zachodzie modelu DINK, a więc „Double Income, No Kids" (po polsku: „podwójny dochód, żadnych dzieci"). Pary wybierają bezdzietność jako warunek szczęśliwej relacji, bo pozbawionej trosk materialnych towarzyszących posiadaniu dzieci.

Grozi zapaść

Niedawno grupa pracowników naukowych z Instytutu Statystyki i Demografii SGH opublikowała przeprowadzone w ramach projektu FAMWELL wyniki badań. Uczeni przebadali 604 bezdzietne kobiety w wieku 37–45 lat. Tylko 18 proc. respondentek nigdy nie chciało mieć dzieci. Jednocześnie 23 proc. respondentek zadeklarowało wejście w związek umożliwiający stworzenie rodziny oraz brak problemów z płodnością.

W raporcie SGH czytamy, że o tym, iż nie mają one potomstwa, mogły zadecydować takie czynniki jak „sytuacja materialna, wybór ścieżki kariery zawodowej, chęć rozwoju osobistego, sytuacja na rynku pracy czy...