![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nie każde nadużycie jest karane
Naruszenie praw pracowniczych to nie zawsze wykroczenie. Nie jest nim m.in. wypłacanie podwładnemu pensji na konto bankowe bez jego uprzedniej pisemnej zgody.
O wykroczeniach przeciwko prawom pracownika mało się mówi i pisze. Komentarze do kodeksu pracy poprzestają najczęściej w tej mierze na zdawkowych, ogólnych uwagach. Szkoda, bo to interesująca problematyka i ciekawa (choć nie zawsze spójna i konsekwentna) regulacja.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na to, że kodeksowy katalog wykroczeń przeciwko prawom pracownika (art. 281-283 kodeksu pracy) zawiera wykaz czynów zagrożonych karą opisanych mniej lub bardziej ogólnie – począwszy od konkretnych postaci naruszeń praw pracowniczych po naruszanie określonej kategorii przepisów.
W ten sposób naruszanie praw pracowniczych jest w mniejszym lub większym stopniu spenalizowane (określone jako czyn zagrożony karą). Warto o tym pamiętać, zanim w odwiedziny przyjdzie inspektor pracy.
Rodzaje uchybień
W sferze uprawnień urlopowych (dot. urlopu wypoczynkowego) art. 282 § 1 k.p. wskazuje na dwa rodzaje naruszenia tych praw, a mianowicie:
∑ nieudzielenie urlopu (dotyczy wypoczynku przeterminowanego, tj. nieudzielonego w terminach przewidzianych w k.p.),
∑ bezpodstawne obniżenie wymiaru urlopu (tj. bez podstawy prawnej).
Inne postaci naruszeń uprawnień w zakresie wypoczynku pracowników nie są zagrożone karą. Dotyczy to np. niepodania planu urlopów do wiadomości zatrudnionych (art. 163 § 2...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
