Pomyłki przy liczeniu zasiłku ze zlecenia

źródło: Rzeczpospolita

ŚWIADCZENIA | Należności za czas choroby zleceniobiorcy oblicza się zachowując kilka odrębnych reguł w porównaniu 
do pracowników. Podstawy tej nie wolno uzupełnić do minimalnej stawki, a niepełnego przychodu do miesięcznej stawki.

Służby kadrowe częściej wypłacają zasiłki pracownikom niż zleceniobiorcom. Stąd w razie nabycia prawa do świadczenia z tytułu umowy cywilnej zwykle rodzi się wiele wątpliwości. Aby uniknąć błędów warto porównać i podsumować różnice występujące w zakresie ustalania uprawnień i wypłaty świadczeń dla tej grupy ubezpieczonych, a także zwrócić uwagę na najczęściej popełniane pomyłki w tym zakresie.

Dłużej czeka

Zleceniobiorców obowiązuje dłuższy niż pracowników okres wyczekiwania na prawo do zasiłku. Zamiast 30-dniowego, muszą oni posiadać co najmniej 90-dniowy okres ubezpieczenia chorobowego (art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm.; dalej ustawa zasiłkowa).

Do 90-dniowego wyczekiwania, podobnie jak w przypadku pracowników, wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego – zarówno obowiązkowego, jak i dobrowolnego – pod warunkiem, że przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Zleceniobiorca uzyska prawo do zasiłku za czas choroby tylko wtedy, gdy w dniu powstania niezdolności do pracy jest objęty ubezpieczeniem chorobowym (które jest w tym przypadku...