Związki zawodowe na kibelku

Kiedy w mojej kamienicy postanowiono wymienić instalacje hydrauliczne, wszyscy chodziliśmy jak po wyroku. Jedyne pocieszenie to wspomnienia remontów z komuny. Przystając na schodach z sąsiadami, opowiadaliśmy o starych dobrych czasach hydraulików.

Wchodził do mieszkania, siadał na wannie i mówił: „Nie da się zrobić. Może jutro". Przychodził pojutrze, ale za to z  butelką. Robota wymagała przerw. I nie zawsze kończyła się sukcesem. Niejeden hydraulik znikał na zawsze i zostawiał niedokończone dzieło pośrodku łazienki.

Powspominaliśmy tamte czasy i lżej się zrobiło, gdy pomyśleliśmy, że dziś mamy zupełnie inne pokolenie hydraulików. I rzeczywiście. Przyszli punktualnie. Najpierw było dyskretne pukanie, a potem weszło trzech eleganckich mężczyzn. – Pani to jest ta od 4 czerwca? Bardzo miło poznać...

Postukali w ściany, rozłożyli ochronne maty i zabrali się do roboty. Z pełnym zaufaniem opuściłam mieszkanie, umawiając się  na godzinę zakończenia prac.

Kiedy wróciłam, wyglądało jak po wybuchu. Unoszący się wszędzie tynkowy pył i...