Pokonać kompleks polski

źródło: materiały prasowe

Jarosław Kuisz

Sukces Pawła Kukiza pokazał, że opowieść 
o zabetonowaniu sceny politycznej to bajki. Nawet temat JOW udało się niepokornemu muzykowi uczynić przedmiotem gorącej debaty publicznej – pisze publicysta.

Jeszcze w połowie lat 70. Tadeusz Konwicki notował w powieści „Kompleks polski": „Są narody z fartem, z łutem szczęścia, robiące zawrotną karierę, i są narody pechowcy, nieudacznicy, łazarze". Dla ówczesnych czytelników nie było wątpliwości, po której stronie prozaik umieszcza swoich rodaków. Aż do końca Polski Ludowej, a nawet i przez pewien czas po 1989 roku, diagnozy Konwickiego wydawały się lwiej części Polaków nadzwyczaj trafne.

Gdy porównamy losy różnych państw regionu, to jak dotąd Polakom dopisywało wprost nadzwyczajne szczęście. Wręcz niebywałe, biorąc pod uwagę naszą pełną ostrych zakrętów XX-wieczną historię. Przez ostatnie ćwierć wieku wzrosła długość życia kobiet i mężczyzn, podniosło się nasze ogólne zadowolenie z życia prywatnego. Od kilku lat dane statystyczne potwierdzają nasze osiągnięcia, nawet tak zaskakujące na tle światowych trendów jak zmniejszenie nierówności dochodowych.

Warto się nad tym zastanowić szczególnie teraz, gdy w kontekście walki o stanowisko głowy państwa po ogłoszeniu wyników I tury „nagle" odkryto armię wyborców „antysystemowych", a wśród nich wielu ludzi młodych. Profesor Janusz Czapiński nowe zjawisko skwitował słowami: „Rośnie fundamentalistyczny radykalizm w młodym pokoleniu Polaków. Módlmy się, by oni jak najszybciej...