Więcej firm może ujmować leasing w uproszczony sposób

źródło: materiały prasowe

Po nowelizacji przepisów nie tylko jednostki, których sprawozdanie nie podlega badaniu, mogą zaniechać podwójnego – podatkowego 
i bilansowego – rozliczania leasingu.

Zgodnie z art. 709 kodeksu cywilnego przez umowę leasingu rozumiemy umowę, w której leasingodawca zobowiązuje się nabyć rzecz od oznaczonego podmiotu i oddać go leasingobiorcy do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a leasingobiorca zobowiązuje się zapłacić leasingodawcy w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne nie mniejsze niż cena, po której leasingodawca nabył rzecz od oznaczonego podmiotu. Rzeczami w rozumieniu przepisów k.c. są tylko przedmioty materialne.

Ustawa o rachunkowości (dalej: uor), podobnie jak ustawa o CIT i ustawa o PIT, poszerza zakres przedmiotowy umowy leasingu określonej w kodeksie cywilnym o wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 5 stwierdza się, że umową leasingu jest każda umowa zawarta na okres co najmniej 12 miesięcy, na mocy której finansujący oddaje korzystającemu składnik aktywów do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków. Oznacza to, że zgodnie z przepisami o rachunkowości umowami leasingu są również nazwane w k.c. umowy najmu i dzierżawy zawarte na czas oznaczony.

Umowa leasingu jest więc w istocie umową najmu/dzierżawy, na podstawie której prawo własności składnika aktywów może nigdy nie przejść na najemcę/korzystającego. Można przyjąć w uproszczeniu, że...