Astana – Dubaj Azji Środkowej

autor zdjęcia: Jacek Pałkiewicz

źródło: Rzeczpospolita

W Astanie góruje najbardziej znana i rozpoznawalna wieża Baiterek, nawiązująca do mitycznego drzewa życia z tureckich legend.

źródło: Shutterstock

Astanę nie bez przyczyny określa się Dubajem Azji Środkowej.

Orgia betonu i szkła na ziemi islamu.

Jacek pałkiewicz

Nawoływanie do modlitwy muezina z Hazrat Sułtan, największego meczetu w Azji Środkowej, ginie w porywach mroźnego stepowego wiatru. Białe minarety odcinają się na tle błękitnego nieba i wydają się konkurować swoją wysokością z pobliską piramidą – gigantycznym Pałacem Pokoju i Pojednania, mającym łączyć światowe religie. Tu bierze początek bulwar Nurżoł lub Oś Tysiąclecia – jak zwą w Astanie swego rodzaju magiczny, pięciokilometrowy kobierzec, skupiający najbardziej fantasmagoryczną architekturę świata ostatnich lat.

To wizytówka najstarszego byłego radzieckiego przywódcy Nursułtana Nazarbajewa i najmłodszej stolicy świata. Nie tylko dlatego, że jej szalona historia zrodziła się zaledwie 20 lat temu, detronizując poczciwą Ałma Atę, ale również dlatego, że w mieście, gdzie średnia wieku mieszkańców wynosi niewiele ponad 30 lat, nowa klasa rządząca odesłała na emeryturę całą dawną nomenklaturę komunistyczną.

Japońska myśl

Otoczone bezkresnym, dziewiczym stepem miasto nazywa się Astana, co w miejscowym języku oznacza właśnie stolicę. Przeżywa prawdziwy rozkwit, nie pozostawiając obojętnym żadnego przybysza. Krzykliwa i ekstrawagancka architektura tworzy jedyną w swoim rodzaju scenerię...