„Polskie obozy” – wadliwy kod pamięci

Walka z niemieckimi mediami zniekształcającymi historię II wojny światowej przestała być inicjatywą garstki „fanatyków"

Procesy wytoczone niemieckim dziennikarzom za „polskie obozy" przebiegały w atmosferze walki o „wspólną sprawę". Czy procedowany w parlamencie projekt ustawy mającej zwalczać wadliwe kody pamięci zamiast być obiektem krytyki może stać się „wspólnym dziełem"?

Kamienie milowe

Złożenie w 2009 r. przez Zbigniewa Osewskiego z pomocą prawników Stowarzyszenia Patria Nostra pozwu przeciwko redakcji „Die Welt" za określenie przymiotnikiem „polski" obozu koncentracyjnego w Majdanku w większym stopniu było wyrazem frustracji wobec indolencji państwa w przeciwdziałaniu podobnym niegodziwościom, w mniejszym – wiarą w uzyskanie pozytywnego wyroku.

Po blisko siedmiu latach procesu zostało wydane niezwykle ważne orzeczenie, stanowiące kamień milowy w prawnej walce przeciwko fałszowaniu pamięci o sprawcach obozów zagłady. Co prawda Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 31 marca 2016 r. (I ACa 971/15) oddalił w zasadniczej części apelację, uznając oddalenie przez Sąd Okręgowy w Warszawie pozwu za prawidłowe. Rozstrzygnął jednak o słuszności roszczenia powoda co do zasady, kwestionując jedynie zakres i sposób rekompensaty za naruszenie wskazanych w pozwie dóbr osobistych, tj. tożsamości narodowej i godności narodowej. Uznał, że dobrowolne, publiczne przeprosiny skierowane do wszystkich Polaków są wystarczające.

Jeszcze szerszym...