Reforma KRS: współdziałanie, a nie konflikt

autor zdjęcia: Krzysztof Skłodowski

źródło: Fotorzepa

Konferencja „Niezależność sądownictwa gwarancją praw i wolności jednostki” w siedzibie Krajowej Rady Sądownictwa w listopadzie 2015 r.

Wybór przedstawicieli sędziów do Krajowej Rady Sądownictwa Antoni Górski

Przemiany w 1989 r. zapoczątkowało w wymiarze konstytucyjno-ustrojowym powołanie dwóch organów: Sejmu oraz Krajowej Rady Sądownictwa (KRS).

KRS powierzono funkcję strażnika niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Reformatorzy dobrze rozumieli, jakie znaczenie ma sądownictwo, wyposażone w te atrybuty, we wprowadzaniu reform, a następnie stabilizacji i utrwalaniu ustroju demokratycznego oraz ochronie praw obywateli. Rada, jako organ konstytucyjny, jest pod względem składu osobowego ewenementem ustrojowym; składa się bowiem z przedstawicieli wszystkich trzech władz.

Tryb ani lepszy, ani gorszy

Zgodnie z art. 187 konstytucji władzę ustawodawczą reprezentuje w KRS czterech posłów wybranych przez Sejm oraz dwóch senatorów wybranych przez Senat, władzę wykonawczą minister sprawiedliwości wchodzący w jej skład z urzędu oraz przedstawiciel powołany przez prezydenta Rzeczypospolitej, władzę sądowniczą 15 sędziów wybranych spośród sędziów wszystkich rodzajów sądów, tj. sądownictwa powszechnego, administracyjnego, wojskowego oraz Sądu Najwyższego. Dodatkowo w skład KRS wchodzą z urzędu osoby piastujące aktualnie funkcje prezesów dwóch najwyższych instancji sądowych, tj. pierwszy prezes Sądu Najwyższego oraz prezes Naczelnego Sądu...