Dostawa towaru do burty statku, ale bez obowiązku załadunku

W handlu międzynarodowym, szczególnie pomiędzy firmami z różnych kontynentów, bardzo często zastosowanie znajduje transport morski. Strony muszą wówczas ustalić, kto ponosi koszt załadunku na kontenerowiec, która strona płaci za transport lub ponosi koszty wyładunku.

Część kontraktu, regulującą zasady dostarczenia towaru, można negocjować krok po kroku. Kontrahenci mogą ustalić, kto za co odpowiada, do jakiego miejsca ma dowieźć ładunek sprzedający, a gdzie odebrać go kupujący. W kolejnych paragrafach mogą ustalać zasady odpowiedzialności w przypadku uszkodzenia lub utraty ładunku. Taka metoda może być skuteczna, ale i czasochłonna. Wiąże się także z ryzykiem pominięcia lub nieprecyzyjnego ustalenia pewnych zasad. Stąd w praktyce międzynarodowego handlu częste odwołania do zwyczajów lub pewnych standardowych reguł, czyli zwyczajów spisanych (tzw. uzansów).

Jednym z najbardziej rozpowszechnionych zbiorów tego typu reguł (odnoszących się do transportu, dostawy towarów) jest zbiór Incoterms. Jego kolejne edycje (pierwsza została wydana w 1936 roku) cieszyły się dużym uznaniem przedsiębiorców. Ostatnia wersja nosi nazwę Incoterms 2010. Zawiera 11 formuł handlowych, z których każda w nieco inny sposób dzieli pomiędzy sprzedającego i kupującego obowiązki związane z dostawą towaru. Zaletą reguł jest ich precyzyjna wykładnia, nie pozostawiająca miejsca na niepotrzebne wątpliwości i rozbieżne interpretacje.

Co wybrać

Czasami strony mają szeroki wybór i do tego samego kontraktu mogą wybrać...