Ustalenie kosztu przy aporcie wierzytelności własnych nadal jest kłopotliwe

W przypadku aportów mających formę wkładu wierzytelności własnej podatnicy mogą uznawać za koszt uzyskania przychodu jej nominalną wartość. Fiskus nie podziela takiego podejścia, ale szanse na wygraną przed sądem są duże.

Od lat zarówno na poziomie teorii, jak w praktyce prawa podatkowego wiele wątpliwości budzi zagadnienie możliwości kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wartości własnych wierzytelności, w sytuacji gdy są one wnoszone aportem jako wkład niepieniężny.

Jak było...

Do końca 2014 roku ustawodawca podatkowy przewidywał możliwość rozpoznania kosztów jedynie w przypadku ponoszenia wydatku na nabycie wierzytelności. W konsekwencji, wnoszenie wierzytelności własnych podatnika tytułem aportu do spółki kapitałowej było działaniem skrajnie niekorzystnym z podatkowego punktu widzenia. Skutkowało bowiem obowiązkiem rozpoznania przychodu w wartości nominalnej obejmowanych udziałów bez jednoczesnego prawa do kosztów uzyskania przychodu. Pominięcie przez ustawodawcę prawa do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w przypadku aportu wierzytelności własnych stawiało w lepszej sytuacji podmioty dysponujące wierzytelnościami nabytymi od podmiotów trzecich.

Nieco uprzywilejowaną pozycję mieli także podatnicy wnoszący aportem wierzytelności własne (np. z tytułu udzielonych pożyczek) względem podmiotu, którego udziały były obejmowane. Przez lata sądy administracyjne aprobowały stanowisko, że odpowiednie kształtowanie uchwały zgromadzenia wspólników pozwalała na uznanie konwersji wierzytelności na udziały za formę wkładu...