Rada gminy może różnicować stawki podatku od nieruchomości

Dokonując różnicowania stawek podatku od nieruchomości rada gminy powinna respektować zasadę równości, aby podmioty znajdujące się w takiej samej sytuacji były traktowane jednakowo.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach lokalnych (dalej: u.p.o.l.) podstawę opodatkowania stanowi:

- dla gruntów – powierzchnia

- dla budynków lub ich części – powierzchnia użytkowa

- dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych – ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50 proc., a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się (art. 4 ust. 2 u.p.o.l.).

Wysokość stawek podatku od nieruchomości określa rada gminy w drodze uchwały. Jednak ustalone przez radę stawki nie mogą przekroczyć górnych stawek podatku określanych przez ministra finansów. Nie mogą one przekroczyć rocznie:

- od gruntów:

- związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków – 0,89 zł od 1 m2 powierzchni,

- pod wodami powierzchniowymi stojącymi lub wodami...