Zadośćuczynienie za krzywdę osób najbliższych pokrzywdzonego

Nie powinno budzić wątpliwości, że śmierć osoby poszkodowanej czynem niedozwolonym może stanowić naruszenie dobra osobistego członków rodziny zmarłego w postaci szczególnej więzi rodzinnej.

To dobro osobiste ujmowane jest nie tylko jako więź rodzinna, ale też jako więź emocjonalna łącząca osoby bliskie z kręgu rodziny, a także jako dobro osobiste wyrażające się prawem do życia w pełnej rodzinie, prawem do życia w związku małżeńskim, a także jako szczególna więź rodziców z dziećmi (postanowienie SN z 21 kwietnia 2017 r., I CSK 472/16, orzecznictwo Sądu Najwyższego dostępne na www.sn.pl poza podanymi publikatorami).

O zadośćuczynienie może występować osoba najbliższa zmarłego, jeżeli ze zmarłym łączyły ją więzi rodzinne i emocjonalne (postanowienie 7 sędziów SN z 27 czerwca 2014 r., III CZP 2/14, zob. także wyrok SN z 15 marca 2012 r., I CSK 314/11, uchwałę SN z 13 lipca 2011 r., III CZP 32/11, wyroki SN z 25 maja 2011 r., II CSK 537/10, z 10 listopada 2010 r., II CSK 248/10, uchwałę SN z 22 października 2010 r., III CZP 76/10, wyrok SN z 14 stycznia 2010 r., IV CSK 307/09, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 14 grudnia 2007 r., I ACa 1137/07, LEX nr 466 366; por. również wyrok SN z 16 kwietnia 2014 r., V CSK 320/13, uchwałę SN z 12 grudnia 2013 r., III CZP 74/13, wyrok SN z 11 maja 2011 r., I CSK 621/10, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 23 września 2005 r., I ACa 554/05, LEX nr 193128). „Dla domagania się zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej na skutek naruszenia dobra osobistego nie wystarczy wykazanie istnienia formalnych więzi rodzinnych ze zmarłym, lecz potrzebne jest także...