Ostentacja i prowokacja

Co jest gorsze: ustawa kagańcowa czy próba odrzucenia wyroku TSUE przez nadanie mocy zasady prawnej uchwale sędziów SN wyłonionych przez neo-KRS?

Wyrok TSUE z 19 listopada 2019 r. (C-585/18, C-624/ /18 i C-625/18) nakazał sądom badanie unijnych kryteriów niezawisłości i niezależności. W odniesieniu do KRS wskazał na potrzebę zbadania przez SN:

- jej niezależności od władzy ustawodawczej, wykonawczej i prezydenta RP (w zakresie aspektów faktycznych i prawnych),

- zakresu kontroli sądowej uchwał KRS (ta została ograniczona),

- okoliczności, w których członkowie KRS zostali wybrani,

- sposobu, w jaki KRS wypełnia zadanie stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów.

Ocenia się całokształt

Trybunał zaakcentował również, że o ile każde z tych kryteriów z osobna nie musi podawać w wątpliwość statusu KRS, o tyle współwystępowanie czynników wyżej opisanych może stanowić podstawę stanowczych ocen w przedmiocie braku niezależności i niezawisłości.

Gdyby zastanawiać się nad prawdopodobną reakcją władzy w poszanowaniu tego wyroku, racjonalna wydawałaby się inicjatywa ustawodawcza zmierzająca do usunięcia nieprawidłowości KRS. Wprowadzenie faktycznej reprezentacji środowiska sędziowskiego w KRS oraz...