Decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii

Organ nie musi uzasadniać swojej decyzji, ale przeprowadzi postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia czy istnieją podstawy jej wydania.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń oraz chorób zakaźnych wśród ludzi („ustawa"), pracownicy podmiotów leczniczych, osoby wykonujące zawody medyczne oraz osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, mogą być skierowani do pracy przy zwalczaniu epidemii. Skierowanie może też objąć inne osoby, jeżeli jest to uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących zwalczaniem epidemii.

Wyłączenia od możliwości skierowania gdy praca niesie ryzyko zakażenia

Jeżeli praca przy zwalczaniu epidemii niesie ryzyko zakażenia, w myśl art. 47 ust.  3 ustawy skierowaniu do pracy nie podlegają:

- osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat,

- kobiety w ciąży,

- osoby samotnie wychowujące dziecko w wieku do 18 lat,

- osoby wychowujące dziecko w wieku do 14 lat,

- osoby wychowujące dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego,

- osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy,

- inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi,

- osoby wskazane w przepisach odrębnych (art. 2 ustawy z 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe) zajmujące kierownicze stanowiska państwowe oraz...