Co dało odkrycie grup krwi?

źródło: Shutterstock

W każdym przypadku niezbędne jest stosowanie krwi zgodnej grupowo u dawcy i u biorcy.

Przez wiele stuleci transfuzja krwi częściej okazywała się dla pacjentów zabójcza niż zbawienna.

Gdyby spojrzeć na liczne odwołania do zabiegów transfuzji w historii i literaturze, można by dojść do wniosku, że ludzkość niemal intuicyjnie kierowała się w ich stronę. Opisy działań, które można uznać za przetaczanie krwi, pojawiają się już w „Metamorfozach" Owidiusza. Poemat opisuje m.in. historię Medei, czarodziejki z Kolchidy. Miała ona przetoczyć krew staremu Anchizesowi, by wrócić mu młodość, a ojcu Jazona – Ezonowi – wlać w żyły szyjne wywar z ziół.

XIX-wieczny włoski historyk Pasquale Villari twierdził, że transfuzję krwi przeprowadzono nawet u papieża Innocentego XVIII. Miała ona mieć miejsce przed śmiercią w kwietniu 1492 r., choć zdaniem innych historyków nie potwierdzają tej tezy żadne solidne źródła historyczne.

Pierwszy pacjent

Nie ma natomiast wątpliwości, że pierwszym pacjentem, którego przypadek został udokumentowany i któremu transfuzja krwi pomogła w powrocie do zdrowia, był 15-letni francuski chłopiec. Zabieg przetoczenia krwi wykonał mu Jean Baptiste Denis, nadworny Ludwika XIV. Chłopiec, cierpiący na wysoką gorączkę, miał otrzymać ok. 300 ml...