Z wielkiej chmury mały deszcz? O pomocy państwa na ratowanie firm

Ustawa o udzielaniu pomocy publicznej nie przynosi rewolucji, a wiele rozwiązań, jakie proponuje – ze względu na ich wątpliwą praktyczną przydatność – trudno oferować przedsiębiorstwom w potrzebie.

Czy długo oczekiwana ustawa o udzielaniu pomocy publicznej w celu ratowania lub restrukturyzacji przedsiębiorców, która weszła w życie 11 sierpnia 2020 r., ma szansę stać się efektywnym narzędziem wsparcia dla firm zagrożonych niewypłacalnością? W mojej ocenie wprowadzane instrumenty nie staną się powszechnym sposobem realnego wsparcia. Z kilku powodów.

Trzy instrumenty

Pomoc na ratowanie to krótkookresowa pożyczka udzielana mikro-, małym i średnim przedsiębiorcom, którzy z powodu zaistnienia wyjątkowych i nieprzewidzianych okoliczności wymagają pilnego wsparcia płynności finansowej, a dużym przedsiębiorcom, jeśli znaleźli się w trudnej sytuacji ekonomicznej, na okres opracowania planu restrukturyzacji lub likwidacji działalności gospodarczej. Oprocentowanie ma wynosić nie mniej niż 5,87 punktu procentowego, mając na względzie aktualną stopę bazową pożyczek unijnych. Udzielenie pożyczki może zostać uzależnione od ustanowienia na rzecz ministra właściwego ds. gospodarki zabezpieczenia w formie hipoteki, zastawu, cesji wierzytelności lub oświadczenia o poddaniu się rygorowi egzekucji w trybie art. 777 k.p.c. Sama wysokość pożyczki ograniczona jest do kwoty niezbędnej na utrzymanie działalności operacyjnej, a jej wysokość będzie obliczana w oparciu o różnicę między zyskiem brutto za ostatni rok obrotowy powiększonym o amortyzację za ten rok a zmianą kapitału...