PiS kontra najmniejsi

autor zdjęcia: Lidia Sokal

źródło: Rzeczpospolita

W „orędziu” Elżbiety Witek o Janie Pawle II nie brakło fałszów. Brakło zaś szacunku dla osoby ludzkiej – pisze publicysta.

Wielu dziennikarzy i publicystów twierdzi na podstawie licznych świadectw, że Karol Wojtyła jako kardynał i papież nieraz pobłażał przestępstwom seksualnym księży. Myśl o tym może wstrząsnąć także niewierzącym. Kanonizowany później Polak potrafił przecież fascynować choćby jako człowiek. Jego słowa mogły mieć znaczenie ponad granicami światopoglądów. A kiedy ucierpi wiarygodność kogoś takiego, wydaje się ubożeć cały świat.

Gdy jest tak z Janem Pawłem II, trudno też nie przeżywać tego ciężko w Polsce. W i tak już niebezpiecznie podzielonym kraju słabnie teraz autorytet, który przez lata wyrastał ponad podziały i pozwalał o nich zapominać. Na dodatek każdy z nas jest winien polskiemu papieżowi wdzięczność za jego udział w odzyskaniu niepodległości. A szczególnie trudno dzisiaj tym, którym jako wzór pomagał żyć.

Ale obok tego dramatu, aż nadto nagłośnionego przez władze, rozgrywa się dramat przez nie przemilczany. To ciche cierpienia ludzi wykorzystanych seksualnie przez księży i okaleczonych tym psychicznie na resztę życia. Należy się im pociąganie krzywdzicieli do odpowiedzialności, nazywanie krzywd po imieniu, rozliczanie hierarchów...