Budowa paragrafu w uchwałach i zarządzeniach

Prawidłowa kompozycja aktu normatywnego pozwala poprawnie interpretować zawarte w nim przepisy. Konsekwencja w konstruowaniu paragrafów to podstawa późniejszej prawidłowej nowelizacji i redagowania tekstu jednolitego.

Podstawową jednostką redakcyjną podustawowych aktów normatywnych, w tym uchwał i zarządzeń wydawanych przez organy samorządu terytorialnego, jest paragraf. Podobnie jak artykuł w ustawie, służy on zapisywaniu przepisów, z których wywodzone są normy prawne. Treść normatywna aktu musi być zawarta wyłącznie w jego jednostkach redakcyjnych, w tekście umieszczonym od pierwszego do ostatniego paragrafu. Każde zdanie i każda jego część stanowiąca odrębny element wypowiedzi normatywnej powinna być odpowiednio oznaczona i sformatowana („zanumerowana”). W przypadku konstruowania paragrafów obowiązują proste reguły, których stosowanie ułatwia pracę legislatora, a potem odbiór aktu przez adresatów.

Zgodnie z § 55 „Zasad techniki prawodawczej” („z.t.p.”) każdy paragraf powinien być co do zasady jednozdaniowy i zawierać samodzielną myśl, a jeżeli samodzielną myśl wyraża zespół zdań, to wówczas dokonuje się podziału paragrafu na ustępy. Paragraf niepodzielony na ustępy może zawierać więcej niż jedno zdanie, ale raczej nie więcej niż trzy. Jeśli jednak myśl przekazywana w paragrafie rozwijana jest od ogółu do szczegółu albo między zdaniami wyrażającymi samodzielne myśli występują powiązania treściowe, ale treść żadnego z nich nie jest na tyle istotna, aby wydzielić ją w odrębny paragraf, to należy zastosować podział na ustępy.

Liczba...