Wiatr w żaglach wielkiej energetyki

autor zdjęcia: AdobeStock

źródło: Rzeczpospolita

Energetyka wiatrowa pośród wszystkich odnawialnych źródeł energii może imponować efektywnością i skalą produkcji. Mimo to towarzyszą jej też największe spory, zwłaszcza w przypadku lądowych farm wiatrowych

OZE są już nieodwołalnie jednym z filarów europejskiego bezpieczeństwa energetycznego. Choć w Polsce ich rola wciąż bywa kwestionowana, to przed tym trendem nie ma już ucieczki.

W pierwszym półroczu 2024 r. produkcja energii ze źródeł wiatrowych i fotowoltaicznych po raz pierwszy w historii przewyższyła produkcję ze źródeł kopalnych. Wiatr i słońce odpowiadały za 30 proc. miksu, zaś paliwa kopalne – za 27 proc. Niskoemisyjne źródła odpowiadały wspólnie za niemal trzy czwarte wyprodukowanej energii – to wnioski z raportu opublikowanego pod koniec lipca przez firmę konsultingową Ember.

W wielu krajach nie było to wielkie zaskoczenie: produkcja z OZE już dawno zaspokajała tam więcej niż połowę zapotrzebowania. Ale w skali całego kontynentu taki wynik jest rekordem, zwłaszcza jeśli się uwzględni, że wciąż niemała grupa krajów Unii zwleka z pójściem drogą transformacji energetycznej. Jednocześnie wrażenie musi robić fakt, że cały proces zachodzi przy wzroście popytu na energię – kolejne branże na kontynencie ogłaszają powrót do poziomów działalności sprzed pandemii czy nawet przekraczanie ówczesnych poziomów, co samo w sobie oznacza, że tempo europejskiej transformacji energetycznej nie pozostaje w tyle za gospodarką, a cały proces zachodzi – odpukać! – bez znaczących, niepokojących incydentów, stosunkowo bezboleśnie.

Na wynikach w sporej mierze zaważyła energetyka wiatrowa: wzrost produkcji energii z wiatru sięgnął w minionym półroczu 9,5 proc. (w stosunku do pierwszego półrocza 2023 r.). To po części...