Chopin, salon, blues i fabryka

źródło: Rzeczpospolita

Dwaj wspaniali niemieccy tenorzy, ojciec Christoph i syn Julian Prégardienowie

„Chopin i jego Europa” bywa zaskakujący, ale nic nie jest na nim przypadkowe, co zdarza się na innych festiwalach.

Festiwali jest coraz więcej, a wiele z nich powstaje bez zbytniego wysiłku w programową koncepcję. Czasem artysta ma akurat wolne terminy i może przyjechać, czasem zagraniczny zespół jest w trasie, do której doda jeszcze Polskę. Bywa i tak, że dyrektor festiwalu (sam będący artystą) wystąpił na innej imprezie i teraz chce zrewanżować się zaproszeniem jej dyrektorowi (również artyście).

Na „Chopinie i jego Europie” takie rzeczy się nie zdarzają. No, może prawie. W tym roku dwa wieczory wypełniła koreańska KBS Symphony Orchester, dostępna w sierpniu. Przywiozła jednak m.in. II Symfonię Fina Jeana Sibeliusa (szef Koreańczyków Petari Inkinem jest Finem), kompozytora ważnego w muzyce przełomu XIX i XX wieku, a u nas rzadko grywanego, bo ogą się z nim zmierzyć tylko dobre orkiestry i tacyż dyrygenci.

Zapętlone motywy

Muzyki Sibeliusa było więcej, przede wszystkim precyzyjna i przykuwająca I symfonia w interpretacji Antonia Pappano i London Symphony Orchestra, ale ten zespół to w końcu czołówka światowa. W V Symfonii zaskoczyła...