Jedną decyzją ZUS sprawy nie załatwi

Decyzji określającej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie można utożsamiać z decyzją nakładającą na ubezpieczonego zobowiązanie, ustalającą wymiar tego zobowiązania lub obniżającą świadczenie. Określenie przez ZUS podstawy wymiaru składek nie oznacza jednoczesnego nałożenia na pracodawcę czy ubezpieczonego zobowiązania do uregulowania stwierdzonych należności lub korekty dokumentacji składkowej.

Tak orzekł Sąd Najwyższy postanowieniem z 30 stycznia 2024 r. (II UZ 62/23).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej uznał, że ubezpieczona świadcząca pracę w ramach umów zlecenia zawartych z innym podmiotem w rzeczywistości wykonywała pracę na rzecz swojego pracodawcy. W efekcie organ rentowy wydał decyzję ustalającą wyższą niż dotychczas podstawę wymiaru składek u pracodawcy. Pracodawca ubezpieczonej wniósł odwołanie od wydanej decyzji. Sprawa trafiła do SN. Spór dotyczył oceny charakteru prawnego decyzji ZUS ustalającej wyższą podstawę wymiaru składek.

Sąd Najwyższy uznał, że decyzja ustalająca podstawę wymiaru składek nie jest decyzją nakładającą zobowiązanie, ustalającą wymiar tego zobowiązania lub obniżającą świadczenie i nie może być za taką uznawana. W konsekwencji SN stwierdził, że art. 47714 § 21 k.p.c., który pozwala sądowi uchylić decyzję ZUS i przekazać ją do ponownego rozpoznania, nie może mieć...