Kompromis przed konsultacjami

Centralny rejestr umów jednostek sektora finansów publicznych nie będzie narzędziem jawności życia publicznego. Będzie to raczej zjawisko popularnie nazywane: z dużej chmury mały deszcz.

Dlaczego na początku konsultacji ludzie nie mogą zaakceptować, że już mamy kompromis?! – przytomnie skomentował dyskusję o centralnym rejestrze umów jej obserwator. I wywołał temat procesu prelegislacyjnego jako kluczowej – acz mocno nieprzejrzystej – fazy tworzenia prawa.

O centralnym rejestrze umów pisałam już w „Rzeczpospolitej” dwukrotnie („Długa polska droga do przejrzystości” i „Zaufanie rodzi się w uczciwym procesie decyzyjnym”). W kontekście opóźnień we wdrażaniu właściwych przepisów i w kontekście uczciwości procesu decyzyjnego. Ale, jak się okazuje, jest to źródło nieustającej inspiracji do przemyśleń.

Mój udział w pracach zespołu powołanego zarządzeniem ministra finansów (z 5 października 2023 r. w sprawie powołania Zespołu do opracowania wstępnej koncepcji rejestru umów jednostek sektora finansów publicznych) to doświadczenie, które pozwala zrozumieć, jak może funkcjonować w Polsce stanowienie prawa.

Czy byłoby o czym rozmawiać, gdyby nie niesforny Kukiz?

W kwietniu odbyła się konferencja na temat centralnego rejestru umów. Zbiegła się – zapewne nieprzypadkowo – z ogłoszeniem konsultacji ustawy, która miała doprowadzić do działania ustawy Pawła Kukiza z 2021 roku. Jest ona zablokowana od tego czasu. Oczywiście wszystko dzieje się legalnie. Po prostu odsuwa się termin jej wdrożenia.

Blokadę...