![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Konspiracyjny przemysł zbrojeniowy Polski Podziemnej
Polski ruch oporu stworzył największy w okupowanej Europie system konspiracyjnej produkcji broni i sprzętu. Ten niezwykły wysiłek techniczny i organizacyjny stanowił jeden z fundamentów uzbrojenia Armii Krajowej podczas powstania warszawskiego.
Klęska Polski we wrześniu 1939 r. oznaczała przejęcie przez Niemcy całego dorobku polskiego przemysłu zbrojeniowego, budowanego przez lata II RP z ogromnym wysiłkiem finansowym i organizacyjnym. Podobnie jak wcześniej w przypadku przemysłu czeskiego (po aneksji w 1938 r.), niemiecki okupant przeprowadził konsekwentną eksploatację i germanizację zakładów przemysłowych. Do wiosny 1942 r. Niemcy skonfiskowali około 230 tys. polskich firm produkcyjnych i handlowych oraz wywłaszczyli 187 tys. nieruchomości miejskich. Wielkie koncerny zbrojeniowe, takie jak Krupp AG, IG Farben czy Steyr-Daimler-Puch, przejęły kontrolę nad kluczowymi obiektami przemysłowymi, przekształcając je w ogniwa niemieckiego aparatu wojennego. Jednocześnie około dwa miliony Polaków wywieziono do pracy przymusowej w Rzeszy, zapewniając tym samym siłę roboczą dla niemieckiego przemysłu wojennego.
Broń i amunicja polskiego ruchu oporu
Paradoksalnie ta sama polska siła robocza, wykorzystywana przez Niemców w przejętych zakładach zbrojeniowych, stała się trzonem najbardziej rozbudowanego w okupowanej Europie systemu konspiracyjnej produkcji zbrojeniowej. Polscy specjaliści, inżynierowie i robotnicy potajemnie przekazywali materiały, komponenty i wiedzę techniczną, tworząc arsenał polskiego ruchu oporu.
Sieć produkcyjna była rozproszona w całym kraju,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
