Media jako strategiczny zasób państwa

Potrzebujemy mediów działających wyłącznie w interesie publicznym. Bez zrozumienia ich strategicznej roli, wagi ich rzetelności nie obronimy się przed współczesnymi zagrożeniami.

Podczas dyskusji na jednej z konferencji usłyszałam, że kultura jest zasobem strategicznym Polski. Innym razem znajomy, który prowadzi szkolenia z gotowości na kryzysy, zirytował się sprowadzaniem zagrożeń do kwestii „wojny kinetycznej”, podczas gdy – jak mówił – inne kryzysy są bardziej prawdopodobne. A jeśli chodzi o wojnę, to walka toczy się raczej na froncie informacyjnym.

Chodzą mi po głowie te słowa w kontekście ogłoszonego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego projektu nowej ustawy medialnej. Bo skoro media to wartość kultury, to może należy je traktować jak zasób strategiczny Polski?

Dlaczego media to część kultury?

By udowodnić tę tezę, zacznę od historii – elementu wspólnej kultury. Historii można się wstydzić, ale można też uczyć się ją akceptować i wyciągać wnioski. Można też być z niej dumnym, utożsamiać się i budować w odniesieniu do niej swoją postawę, wartości i działania. H istoria zatem może wpływać na jednostki i społeczności, które będą chciały działać tak, by spełniać wyobrażony na podstawie przeczytanych lub zasłyszanych opowieści obraz człowieka, który działa właściwie. Bohatera czy bohaterki. Osoby modelowej. Modelowego działania.

Ktoś powie, że historii powinna uczyć szkoła, a nie media. To oczywiście także. Ale przecież życie człowieka nie kończy się przed dwudziestym rokiem życia, gdy większość z nas kończy...