Wielki film Smarzowskiego

autor zdjęcia: materiały prasowe

źródło: Rzeczpospolita

Agata Turkot i Tomasz Schuchardt w „Domu dobrym"

W 2025 roku w polskim kinie wyraźnie czuło się nadchodzącą zmianę pokoleniową, ale mistrzowie wciąż trzymają się mocno.

Dzisiaj, gdy rzeczywistość polityczno–społeczna w Polsce wrze, praktycznie nie mamy kina politycznego – z wyjątkiem filmów kilku twórców. Ze świecą trzeba szukać reżyserów takich jak Wojciech Smarzowski, który konsekwentnie i niestrudzenie opowiada o polskich zakrętach i bolączkach.

Smarzowski nie robi filmów nieważnych. Jego obrazy – zarówno te o naszej historii, jak i te o dniu dzisiejszym – bolą. Muszą boleć, jeśli cokolwiek w naszym charakterze i społecznym życiu chcemy zmienić.

W mijającym roku reżyser dotknął problemu uniwersalnego, wykraczającego poza granice Polski. „Dom dobry” jest trudną historią o przemocy domowej. O małżeństwie, gdzie po chwili zauroczenia zaczyna się gehenna, o kobiecie poniewieranej i maltretowanej przez męża. Jego film jest historią narastającego gwałtu. Bezkarności człowieka, który depcze godność i życie drugiej osoby. Smarzowski, jak to on, nie stosuje żadnego znieczulenia, znakomite kreacje tworzą Agata Turkot i Tomasz Schuchardt.

Nie do wytłumaczenia jest fakt, że jury festiwalu w Gdyni całkowicie pominęło ten film. Nie zawiodła publiczność: 2,5 mln widzów po niespełna miesiącu wyświetlania to dzisiaj wynik znakomity. Kobiety na spotkaniach po filmie wielokrotnie mówiły: „To moja historia”, a jak podała Fundacja Feminoteka, „Dom dobry” realnie przełożył się na wzrost zgłoszeń od osób szukających pomocy...